Welkom bij de column van AsKlepiOs – “Wie zijn AKO”.
Hierin lichten we 1x in de zoveel tijd een AKOer uit.
Zesde Ronde:
Even voorstellen:
Wie ben je: Benni Ley, fase 3 (Cohort ’20)
Leeftijd: 24 jaar
Wat deed je voor AKO en hoe ben je bij de AKO terecht gekomen?
Voor de AKO heb ik mijn bachelor biomedische wetenschappen ook aan de universiteit Maastricht gedaan. Ik kom eigenlijk uit Duitsland, en omdat daar niet echt een equivalent van de AKO of biomedische wetenschappen bestaat, ben ik uiteindelijk hier beland, met het plan om BMW te doen en dan de AKO, omdat ik altijd al de combinatie van het onderzoek en de kliniek erg leuk vond. Kliniek als dagelijks werk, en onderzoek om in grote lijnen progressie te zien.
Wist je vanaf fase 1 al welk specialisme je wilde doen? Zo ja: Welke?
Nou ik wist toch wel dat ik de neurowetenschappen heel interessant vond, en had ik niet de AKO gedaan, had ik waarschijnlijk gekozen voor een neurowetenschappelijke master. Ook ben ik al voor de AKO erachter gekomen dat ik snijdend vaak heel aantrekkelijk en interessant vind. Als je die twee dingen combineert kom je dus bij neurochirurgie uit, wat ook nog steeds mijn voorkeur heeft. Wel ben ik veel andere interessante dingen tegen gekomen tijdens mijn coschappen, maar de passie en liefde voor de neurochirurgie blijft toch bestaan.
Denk je dat nu nog steeds?
Net nog het voorstel voor mijn combistage bij de Neurochirurgie ingeleverd, dus ja die interesse en passie is er nog steeds.
Beschrijf de AKO in zes woorden.
Motivatie – Knallen – Ambitie – Leukste Master Ooit
Opvallendste AKO avontuur?
Buiten werk/uni waren dat vooral de leuke uitjes met het cohort, en een legendarische bestuursborrel in 2021. Tijdens de coschappen kwamen ook wel coole dingen langs, maar het tot nu toe opvallendste/coolste was dat ik tijdens oogheelkunde de conjunctiva microchirurgisch mocht hechten.
Hoe vaak diagnosticeer jij jezelf met een verschrikkelijke ziekte? (toevallig iets wat je hebt geleerd bij je huidige blok)
Nou, dat valt nog reuze mee. Wel zijn er 1 of 2 diagnoses langsgekomen die uiteindelijk daadwerkelijk klopten, dus geen verschrikkelijke ziektes maar wel het klinisch redeneren aan mijn eigen lichaam geoefend.
Communiceren of Reflecteren?
Ik heb dus het gevoel dat ik een van de weinige ben die het AKOfolio best wel leuk vindt (ten minste niet zo erg hoe sommige het beschrijven lmao). Dus reflecteren vind ik wel belangrijk, maar uiteindelijk is communicatie natuurlijk het A en O.
Skills of snijzaal?
Snijzaal had ik al tijdens biomedisch, dus skills vond ik in het begin erg leuk, maar nu waardeer ik toch ook de tijd die ik af en toe nog in de snijzaal ben.
Wat had je willen weten op je eerste dag in Fase 1, wat je nu geleerd hebt?
Dat het allemaal echt wel goed komt, en dat ik me helemaal niet zo druk had moeten maken, en mijn hele work-life balans had moeten verpesten. Maar goed ik denk ook dat me dit wel heeft geholpen tot goede resultaten te komen en uiteindelijk nu daar te zijn waar ik ben.
Tot slot: Wat is je #1 bezigheid buiten de A-KO?
Plek nummer 1 wordt hier fair gedeeld door hardlopen en boeken lezen, welke ik beide erg (misschien beetje TE) fanatiek volg.
Vijfde Ronde:
Even voorstellen:
Wie ben je: Tom de Schrevel, Fase 2 (Cohort ’21)
Leeftijd: 23 jaar
Wat deed je voor AKO en hoe ben je bij de AKO terecht gekomen?
Voorheen heb ik de bachelor Biomedical Sciences gevolgd aan de UM. Tijdens jaar 1 van deze bachelor ben ik via mijn voormalige mentor in aanraking gekomen met de A-KO. Aangezien ik toen al heel erg twijfelde tussen een geneeskunde en een biomedische opleiding, leek de A-KO mij een perfecte middenweg. Vanaf dat moment ben ik me gaan klaarstomen voor de A-KO selectie, en de rest is geschiedenis.
Wist je vanaf fase 1 al welk specialisme je wilde doen? Zo ja: Welke?
Vanaf de bachelor interesseerde de oncologie mij al heel erg, maar dan vooral in moleculair opzicht. Tijdens Fase 1 heb ik me dan ook verdiept in het vakgebied interne oncologie. Hierbij zag ik o.a. dat de link tussen de kliniek en het onderzoek uitermate belangrijk is omtrent het ontwikkelen van nieuwe behandelingen. Daarnaast heb ik ook mee mogen lopen binnen het Erasmus MC Kanker Instituut, wat voor mij een fantastische ervaring was!
Denk je dat nu nog steeds?
Ja, en het feit dat ik een hele grote glimlach op mijn gezicht krijg wanneer ik lees over de nieuwste oncologische behandelingen zegt genoeg haha. Toch probeer ik, met de coschappen op de horizon, een open blik te houden. Je weet nooit wat er op je pad komt!
Beschrijf de AKO in zes woorden.
Druk, plannen, ambitie, communicatie, reflecteren, FUN!
Opvallendste AKO avontuur?
Hoewel de echte avonturen waarschijnlijk pas beginnen tijdens de coschappen, denk ik dat de hecht-cursus tijdens Fase 1 voor mij wel een avontuur op zich was. Naast dat we die dag heel veel hebben gelachen, ben ik er ook achter gekomen dat een snijdend specialisme misschien toch niet voor mij is weggelegd. Die conclusie kon ik wel trekken op basis van mijn verhoogde bloeddruk en een toegetakelde, half dicht gehechte banaan.
Hoe vaak diagnosticeer jij jezelf met een verschrikkelijke ziekte? (toevallig iets wat je hebt geleerd bij je huidige blok)
Gelukkig heb ik op oncologisch gebied nog geen DD voor mezelf opgesteld, maar de onderwijsgroepen over psychiatrie tijdens BBG-1 en BBG-2 waren af en toe wel confronterend. In verband met mijn beroepsgeheim mag ik echter geen boekje open doen over de mogelijke diagnoses 😉
Communiceren of Reflecteren?
Communication is key! Dit geldt, in mijn optiek, voor zowel het samenwerken met patiënten als ook met medestudenten/counselors/specialisten/etc. Natuurlijk is reflecteren ook belangrijk, maar zodra je dit een beetje onder de knie hebt lukt dit wel! Bij communiceren daarentegen, ben je afhankelijk van je gesprekspartner, waardoor het altijd puzzelen blijft hoe je een gesprek het beste kunt aanvliegen.
Skills of snijzaal?
Skills! Het is een lastige keuze, maar ik praat toch net iets liever met patiënten dan dat ik ze koud op een ijzeren tafel heb liggen. Voor mij werkt skills als een welkome pauze tussen het studeren door, waarin je je opgedane kennis kunt toepassen in de praktijk. Daarbij ben ik tijdens mijn bachelor al veel in de snijzaal geweest, dus bij de gedachte alleen al ruik ik de geur van formaline.
Wat had je willen weten op je eerste dag in Fase 1, wat je nu geleerd hebt?
Aangezien het gerucht zich de ronde doet dat de A-KO opleiding gelijk staat aan een tekort aan vrije tijd, kan ik aankomende A-KO’s verzekeren dat dit wel mee valt. Hierbij is een goede planning meer dan het halve werk! De A-KO is en blijft een pittige studie, maar zolang je je planning op orde hebt bestaat er daarnaast genoeg tijd voor ontspanning!
Vierde Ronde:
Even voorstellen:
Wie ben je: Mégan van de Veerdonk, Fase 4 (Cohort ’18)
Leeftijd: 23 jaar
Wat deed je voor AKO en hoe ben je bij de AKO terecht gekomen?
Ik heb mijn bachelor Biomedische Wetenschappen aan de Radboud Universiteit in Nijmegen gedaan. Ik wilde altijd al dokter worden, maar vond de BA BMW interessanter dan die van Geneeskunde. Dus besloot ik een gokje te nemen en mijn zinnen te zetten op SUMMA. Gelukkig kreeg ik in jaar 3 ook hoogte van het bestaan van A-KO (kende het nog niet, veel te Zuidelijk), de SUMMA selectie was namelijk niet zo’n succes. Die van de A-KO gelukkig wel!
Wist je vanaf fase 1 al welk specialisme je wilde doen? Zo ja: Welke?
Nee eigenlijk niet! Alles leek me leuk. Ik geloof dat ik aan het eind van Fase 1 dacht dat ik huisarts wilde worden, vooral omdat ik door mijn eigen huisarts en een vaatchirurg op de specialistenspeeddate tijdelijk echt een horrorscenario heb overgehouden aan het leven als (snijdend) specialist. Terwijl dit me qua inhoud altijd al wel het leukste werk leek, ik ben niet zo’n generalist en ben graag veel met mijn handen bezig. Al lijkt het intensieve patiëntencontact als huisarts me nog wel altijd heel leuk!
Denk je dat nu nog steeds?
Nope! Ik wil nu heel graag neurochirurg worden. Dat leek me altijd al het meest toffe & interessante specialisme óóit, maar ik heb het stom genoeg (& vooral door opmerkingen van anderen) altijd een beetje als iets onbereikbaars gezien. Sinds ik er tijdens het schrijven van mijn SR in fase 2 terecht ben gekomen voor onderzoek ben ik er vooralsnog eigenlijk nooit meer weggegaan. Ik zou daar op dit moment het liefst in verder willen! Maar ik moet zeggen dat de coschappen ook hebben laten zien dat elk specialisme wel haar schoonheid kan hebben (uitzonderingen daargelaten want mij niet bellen voor een baan als Internist).
Beschrijf de AKO in zes woorden.
Klaar – Met – Reflecteren – Verder – Wel – Oké
Opvallendste AKO avontuur?
Ik mocht tijdens mijn coschap Snijdend eens een teen amputeren en ik denk dat ik de komende jaren nog kan teren op de Serotonine die ik toen heb vrijgemaakt. Daarnaast ook de feestelijke avonden na de Fase 2 tentamens met mede-AKO’ers Lamba, Madelief en Sanne (S/O).
Hoe vaak diagnosticeer jij jezelf met een verschrikkelijke ziekte? (toevallig iets wat je hebt geleerd bij je huidige blok)
Eigenlijk zelden, al had ik ooit wel een typische situatie (wederom) tijdens mijn coschap Snijdend: op de poli bij de vaatchirurg kwam een meisje met bepaalde sensibiliteitsklachten in haar onderbeen. Echt precíés het soort klachten waar ik zelf al twee jaar ‘onverklaarbaar’ mee rondliep. De chirurg vroeg na afloop waarom ik zo stil was en toen ik dit voorlegde mocht ik de week daarna even als patiënt-in-witte-jas langs komen op de poli. Bleek dat ik gelijk had!
Wel in een mildere versie gelukkig, maar leverde toch weer een leuke aanleidingskaart op, moet ook gebeuren.
Communiceren of Reflecteren?
COMMUNICEREN.
Skills of snijzaal?
Hmm… Snijdende skills toepassen op de OK? Telt dat?
Wat had je willen weten op je eerste dag in Fase 1, wat je nu geleerd hebt?
Je kan echt 110% een leuk sociaal leven blijven leiden naast A-KO. Laat je absoluut niet gek maken door anderen die menen dat dat onmogelijk is. Je hebt ook nog zoiets als een leven!!!!! Daarnaast moet je lekker zelf je eigen plan trekken en je wederom niet door anderen laten aanpraten dat je ambities te hoog gegrepen/ fantasierijk/ zijn. Dus de rode draad: lekker je eigen ding doen!!!
Derde Ronde:
Even voorstellen:
Wie ben je: Berry, Fase 1 (Cohort ’21)
Leeftijd: 25 jaar
Wat deed je voor Ako en hoe ben je bij de AKO terecht gekomen?
Voor de AKO opleiding heb ik mijn bachelor biologie en master biomedische wetenschappen afgerond in België. Om eerlijk te zijn had ik tot een goed anderhalf jaar geleden nog nooit van de AKO opleiding gehoord. Tijdens een gezellige zomeravond waren een vriendin en ik aan het babbelen over onze studies, waarbij ik zei dat ik het medishe aspect toch wel echte miste in mijn opleiding. Zij kende nog mensen die AKO hadden gedaan en stelde voor om deze studie te overwegen.
Wist je vanaf fase 1 al welk specialisme je wilde doen? Zo ja: Welke?
In fase 1 ben ik nog niet echt in contact gekomen met veel verschillende specialismen. Ik wil dan ook echt met een open mind in fase 3 beginnen aan de coschappen! Maar als ik dan toch moest kiezen zou ik op het moment gaan voor interventie radiologie. Ik heb beeldvorming altijd al interessant gevonden en ben een heel visueel persoon. Dus ik denk dat interventie radioloog the best of both worlds is, waar ik zowel ingrepen kan doen als beelden kan bestuderen.
Beschrijf de AKO in zes woorden.
Pittig, gezellig, Interactief, uitdagend, saamhorigheid en reflecteren
Opvallendste AKO avontuur?
Ik zit op het moment nog maar in het begin van fase 1 en heb dus nog niet gek veel meegemaakt. Het leukste wat we tot nu toe hebben gedaan was de echo die we op elkaar mochten oefenen. Als je door hebt wat je hoort te zien is het echt tof!
Hoe vaak diagnosticeer jij jezelf met een verschrikkelijke ziekte? (toevallig iets wat je hebt geleerd bij je huidige blok)
Gelukkig is dit nog niet voorgekomen haha. Ik had wel COVID opgelopen nadat we over de longen hadden geleerd. Dus ik moet wel bekennen dat ik regelmatig met de stethoscoop naar mijn longen heb liggen luisteren of ik iets afwijkend kon horen.
Communiceren of Reflecteren?
Persoonlijk vind ik communiceren leuker dan reflecteren aangezien dit voor mij makkelijker gaat. Binnen de AKO ligt de nadruk heel erg op reflectie, en dit is toch wel moeilijker dan het lijkt! Maar ik denk wel dat dit beter gaat naargelang ik verder in de opleiding zit.
Skills of snijzaal?
Deze is wel moeilijk, maar als ik moest kiezen zou ik gaan voor skills. Het is super leuk om de theorie die je in de onderwijsgroepen ziet in de praktijk toe te passen! Verder moet ik wel zeggen dat de snijzalen super verhelderend zijn en helpen bij het begrijpen van de anatomie en fysiologie.
Wat had je willen weten op je eerste dag in Fase 1, wat je nu geleerd hebt?
Op de eerste dag had ik verwacht dat ik terecht zou komen in een groep super competitieve mensen die leven in functie van de AKO! Maar ondanks dat we inderdaad heel veel moeten doen voor de opleiding, zijn het allemaal super chille en toffe mensen die waarschijnlijk met dezelfde gedachten naar de eerste dag zijn gekomen!
Tweede Ronde:
Even voorstellen:
Wie ben je: Annika, Fase 2 (Cohort ’20), uit Duitsland
Leeftijd: 23 jaar
Wat deed je voor AKO en hoe ben je bij de AKO terecht gekomen?
Ik wist na mijn Abitur niet zo echt wat ik wilde doen, alleen maar dat het iets met natuurwetenschappen zou moeten zijn. Ik heb dan meer of minder toevallig de bachelor biomedical sciences hier in Maastricht gekozen. Dat vond ik op zich leuk, maar toen ik in de zomervakantie na het eerste jaar stage met een wetenschappelijk onderzoeker liep, dacht ik dat ik later niet alleen onderzoek wil doen. Voor mijn studie had ik ook een paar bijbanen en wist ik daarom dat ik graag met mensen werk. Ik had al over de A-KO gehoord en ben het volgende jaar in het ziekenhuis een stage gelopen en vond dat echt heel leuk. Toen ben ik ook begonnen intensiever Nederlands te leren met de cursussen van de uni en heb ik gesolliciteerd voor de A-KO en dat is dan gelukkig gelukt.
Wist je vanaf fase 1 al welk specialisme je wilde doen? Zo ja: Welke?
Ik ben uiteindelijk twee zomers stage gelopen op de gynaecologie en de obstetrie/neonatologie afdeling en dat vond ik echt heel leuk, vooral ook omdat het echt een van de weinige specialismen is waar je vooral blije patiënten hebt.
Denk je dat nu nog steeds?
Tot nu toe wel, en ik ga waarschijnlijk ook proberen een WIP stage op dit gebied te regelen, maar ik vind ook bijv. algemene kindergeneeskunde nog heel interessant. Maar ik wil ook niet uitsluiten dat ik tijdens de coschappen weer iets anders voor mij ontdek.
Beschrijf de AKO in zes woorden.
Druk, Leuk, Spannend, Leerzaam, (en) Leuke Mensen.
Opvallendste AKO avontuur?
Ja, dat is een goeie… door Corona hadden wij helaas niet zo heel veel spannende A-KO avonturen. Een van de leukste dingen was misschien een picknick op de Sint Pieter aan het eind van fase 1. Dat was eigenlijk echt de eerste keer dat wij met de hele fase iets konden doen.
Hoe vaak diagnosticeer jij jezelf met een verschrikkelijke ziekte? (toevallig iets wat je hebt geleerd bij je huidige blok)
Gelukkig komt dat niet zo vaak voor. Soms is het wel zo dat ik dan bij bepaalde risicofactoren of symptomen aan iets moet denken, ook bijv. als ik dan vrienden hoor, maar meestal is dat gewoon voor de grap.
Communiceren of Reflecteren?
Dit vind ik een beetje moeilijk. Ik zou eigenlijk zeggen communiceren, gewoon omdat ik het leuker vind en ik ook vooral leer door vragen te stellen. Maar tijdens fase 1 moesten wij zo veel reflecteren dat ik nu toch een beetje heb gemerkt dat het veel kan helpen en dat het met de tijd altijd makkelijker en natuurlijker wordt.
Skills of snijzaal?
Definitief skills! Snijzaal is ook altijd interessant, maar skills is waarschijnlijk mijn favoriete vak van de A-KO. Daar kan je echt toepassen wat je in de theorie hebt geleerd en ook praktisch oefenen. En dat is ook een van de vakken waar je het klinisch redeneren echt goed leert, vooral als er echte patiënten langskomen.
Wat had je willen weten op je eerste dag in Fase 1, wat je nu geleerd hebt?
Ik was in het begin echt heel onzeker omdat mijn Nederlands nog niet zo goed was. Het duurde echt een tijdje totdat ik merkte dat ik de enige was die het echt stoorde en dat eigenlijk iedereen heel lief was en alleen maar wilde helpen.
Eerste Ronde:
Even voorstellen:
Wie ben je: Jasper Mastenbroek (Cohort ’19)
Leeftijd: 24 jaar
Wat deed je voor AKO en hoe ben je bij de AKO terecht gekomen?
Niet via de meest gebruikelijke weg. Ik ben in ieder geval niet het stereotype geneeskunde student die al van jongs af aan de natte droom heeft om dokter te worden. Op de middelbare school vond ik heel veel dingen leuk en het ging me allemaal makkelijk af wat de studiekeuze niet eenvoudig maakte. Economics and business economics bleek helaas geen goede match. Toen ik bij mezelf te rade ging wat dan wel goed bij me zou passen kwam ik uit op biomedische wetenschappen of geneeskunde. Zodoende heb ik de 180 graden draai richting biomedisch gemaakt. AKO kwam eigenlijk pas later op mijn radar en leek de eerder genoemde twee perfect te combineren. De keuze was dan ook snel gemaakt. Gelukkig kon ik direct na het afronden van mijn bachelor beginnen. Inmiddels kan ik zeggen dat ik hier perfect op mijn plek zit!
Wist je vanaf fase 1 al welk specialisme je wilde doen? Zo ja: Welke?
Nee zeker niet. Vanuit mijn achtergrond in de biomedische wetenschappen denk ik dat ik het een beetje in de hoek van de interne geneeskunde moet zoeken. Hoe complexer de biologie wordt hoe mooier ik het vind! Ik weet dus wel dat ik in het betreffende specialisme voldoende diepgang en uitdaging moet kunnen vinden.
Denk je dat nu nog steeds?
Ja mijn interesse ligt op dit moment dus met name in die hoek, maar ik wil mezelf nergens op vastpinnen. Ik denk dat het op dit moment goed is om een open vizier te houden. Tijdens de coschappen kom ik over allerlei specialismes veel meer te weten en pas dan kan ik een goede inschatting maken van wat nou echt bij me past.
Beschrijf de AKO in zes woorden.
Talent. Reflectie. Motivatie. Reflectie. Ambitie. Reflectie.
Opvallendste AKO avontuur?
Pfoeh lastig, we maken natuurlijk van alles mee. Ik moet nu in ieder geval denken aan een patiënt demonstratie tijdens een van de skills trainingen. Op deze bewuste middag kwam een ontzettend leuke man die eerder een beroerte had doorgemaakt samen met zijn echtgenote wat over zijn situatie vertellen. Na zijn verhaal aangehoord te hebben mochten we nog wat lichamelijk onderzoek uitvoeren, waarbij ik de twijfelachtige eer had om zijn kniepees reflex te testen. Nadat mijn hamertje zijn doel had getroffen vloog zijn onderbeen voor mijn gevoel bijna door het plafond heen! Je weet natuurlijk dat je een “versterkte” reflex kunt verwachten, maar dit had ik toch niet verwacht. Dat was een van die leuke momentjes die de droge theorie net wat meer laat leven.
Hoe vaak diagnosticeer jij jezelf met een verschrikkelijke ziekte? (toevallig iets wat je hebt geleerd bij je huidige blok)
Sorry hier ben ik echt te nuchter voor. Daarnaast heb ik het geluk dat ik de afgelopen anderhalf jaar kerngezond ben geweest dus ik heb ook geen aanleiding gehad om in dergelijke doemscenario’s te denken. Ik heb voor de start van AKO in een dispuutshuis gewoond waar ik volgens mij aan nagenoeg alle ziekteverwekkers ben blootgesteld. Ik woon daar nu al zo’n drie jaar niet meer en heb me sindsdien geen dag ziek gevoeld. Toevallig?
Communiceren of Reflecteren?
Van nature reflecteer ik vrij veel. Ik ben echter geen groot fan van het opschrijven van deze reflectie. Ik zal dus maar voor communiceren kiezen.
Skills of snijzaal?
Skills. Er hangt altijd wel een ontspannen en gezellige vibe in de skills lokalen. Daarnaast vind ik het leuk aan skills dat je concrete vaardigheden leert die je zelfs als student in je normale leven van pas zouden kunnen komen. Mijn vrienden hebben er immers meer aan dat ik ze kan vertellen of ze een gebroken enkel hebben dan of hun milt intra- of retroperitoneaal ligt.
Wat had je willen weten op je eerste dag in Fase 1, wat je nu geleerd hebt?
Dat ik goud geld had kunnen verdienen door in Bitcoin en het op dat moment onbekende Zoom te investeren. Waarschijnlijk had ik Rutte ook een telefoontje gedaan om hem te melden dat de wereld mega slecht voorbereid was op een pandemie. Wie weet had het wat opgeleverd.